Panama en San Blas eilanden
Door: wouter kattenberg
Blijf op de hoogte en volg Wouter
29 April 2014 | Panama, Panama-stad
Hier is hij dan, na bijna 2 weken van huis te zijn mijn eerste reisverslag. Waar moet ik nu beginnen? Gewoon bij het begin.. We vlogen via een omweggetje van Dusseldorf naar Madrid en van Madrid verder naar Panama city. Na een lange 20 uur in het vliegtuig eindelijk daar. Wat we toen nog niet wisten is dat we er nog lang niet waren. Na vier uur met de bus wat overigens een geweldige ervaring is, waren we eindelijk in het oude centrum van Panama city, Casco Viego. We zaten in een mooi hostel genaamd Luna Castle, omgeven door alle koloniale gebouwen uit de tijd van de Spaanse bezetting en aan de andere kant de geweldige skyline van het mooiste en duurste gedeelte van Panama.
Na een nachje slapen zijn we de volgende morgen na het ontbijt de stad in gegaan. Panama city is iets wat je totaal niet verwacht van een stad in Midden Amerika. Alles was groot, mooi en de skyline leek wel op die van New York.. Na wat verder kijken dan onze neus lang was kwamen we er achter dat pal achter ons hostel de grootste en gevaarlijkste wijk van Panama was gevestigd. Onbewust bij het zoeken naar de weg naar een uitkijkpunt zijn we toch in de wijk terechtgekomen. Na een heleboel geschreeuw, gefluid en bekeken te zijn door de lokale wijkbewoners werden we vriendelijk door een agent gesomeerd om de wijk te verlaten. Altans dat denken we want het enige wat hij ons te vertelen had was NEGATIVO NEGATIVO NEGATIVO!! Terwijl we om de wijk heen liepen werden we gevolgd door een motor met daarop 2 leden van de Millitaire politie met een iets te groot geweer om te kijken of we de bevelen van oom agent wel opvolgden. 1 ding is zeker op toeristen word hier gelet! op elke hoek van de straat zie je wel millitairen of agenten staan tot de tanden toe gewapend en beschermd. Aan de ene kant geeft dit mij een veilig gevoel maar aan de andere kant denk ik, ze doen het natuurlijk niet voor niets. De dagen daarnaa hebben we de hele stad gezien en vooral veel vis gegeten. Iets waar ze in Panama erg trots op zijn. De laatste dag in Panama City zijn we met een boot vol locals (het was immers pasen en iedereen was vrij) naar isla de Tobago gegaan. een eilandje in de pacific 5 mijl uit de kust van Panama waar je echt het gevoel hebt uit de stad te zijn. Mooie stranden, palmbomen en harde salsa muziek kwam op ons af. Na gecontroleerd te zijn door de lokale politie op voornamelijk drugs mochten we het eiland betreden. Ik met mijn Hollandse winterse lijf ben Natuurlijk binnen een uur zo rood als een kreeft waar ik nu de gevolgen van moet ondergaan. Het strand was daarom geen groot succes en we zijn de rest van dat mooie eilandje gaan ondekken. We kwamen een Nederlander tegen die gedeeltes van het jaar op het Eiland woonde en daar een hotel-restaurant bezat. we kregen heerlijk bitterballen aangeboden en hebben deze alsof we al jaren wegwaren verrobert. kwekkeboom was er niets bij!! Hij vond het heerlijk dat hij na zoveel jaren eindelijk weer eens in het Nederlands kon spreken.
De dag erna was het tijd om verder te reizen naar het noorden naar de Caribische zee. Na ruim 100 km met de bus te hebben afgelegd voor maar samen 8 dollar waren we aangekomen in Portobello. Voor degene die het nog niet wisten, ooit was dit de grootste en rijktste havenplaats ter wereld. Vanuit hier vervoerden de Spanjaarden al het goud dat ze gestolen hadden in Zuid Amerika door naar Spanje. Menig Piraat, Nederlander of Engelsman hebben met hun schepen geprobeerd deze Spaanse handelspost te overmeesteren. Ook captain Morgan voor menigeen beter bekent als een drankmerk heeft hier de dood gevonden. Nu is het een rustig pitoresk plaatsje aan een grote baai omringd met Palmbomen en oude ruines van Spaanse forten. De inwoners hebben geen flauw idee wat een grote geschiedenis dit dorpje heeft en ons werd verteld dat ze zelfs de ruines afbraken om hier golfbrekers of huizen mee te bouwen. We kwamen terecht bij Jack beter bekend als captain Jack. We waren de eerste 2 nachten samen met nog een Duitse jongen de enige gasten in zijn Hostel. We hebben ons uitstekend vermaakt met deze goedlachse elke avond aangeschoten Amerikaan. Ondanks dat we de eerste dagen dachten, wat doen wij hier? hebben we ons uitstekend vermaakt. Omdat de enigste ATM (pintautomaat) in het dorp al dagen kapot was moesten we 2 dagen achtereenvolgend een uur met de bus naar Sabanitas om geld te pinnen voor onze oversteek naar Colombia. Om vervolens weer een uur tussen alle locals terug te rijden. Iets wat we eigenlijk totaal niet erg vonden omdat het een belevenis opzich was. Ik keek mijn ogen uit niet alleen naar het verschrikkelijk mooie landschap dat aan mij voorbij trok maar ook aan dingen die wij in Nederland niet voor mogelijk houden. Vrouwen die zowel links als rechts van mij hun kinderen borstvoeding gaven, ongelofelijk dik billige vrouwen die veel ste strakke kleren dragen en zich ook nergen voor schamen, overvolle bussen en gekakel van alle jeugd die in uniform uit school kwamen.
Dagen daarna hebben we veel gechild maar zijn ook actief op Jungletour geweest. Samen met Jason een locale gids zijn we heel erg vroeg 5 uur door het nationale park Chagres gewandeld en hebben 2 soorten apen, een luiaard, veel vogels en spinnen gezien. Vervolgens werd ik natuurlijk gestoken door een of ander raar beest waardoor ik al dagen onder de gelukkig pijnloze bultjes zit. Op de laatste dag voor ons vertrek naar Colombia hebben we nog een bezoek gebracht aan het lokale ziekenhuis. Een ware belevenis op zich. Ik kwam alleen voor mijn benodigde 2e hepatitus B prik maar werd na het zien van mijn verbrande voet al snel van alle kanten gewogen, opgemeten en gekeurd. toen de dokter aankwam in zijn real Madrid shirtje kreeg ik een flinke dosis zalf en anti-biotica in mijn handen gedrukt. toen ik vervolgens aan hem vroeg cuanto?? (hoevel kost het) zij hij nada en we konden zo vertrekken. Dezelfde avond nog hebben we afscheid genomen van Jack en zijn aan boord gegaan van de victoria voor onze 6 daagse zeiltrip naar Colombia via de San Blas eilanden. Met een groep van 9 personen plus de capitein Fernando en kok/matroos Danila zijn we toen het donker vertrokken naar San Blas.
De volgende morgen werden we wakker in een waar paradijs! Palmbomen, witte zandstranden, coraal en de Kuna indianen kwamen ons tegemoed. Zoiets tropisch had ik nog nooit in mijn leven gezien en is daarmee ook een echte aanrader voor iedereen. We zien schildpadden roggen en nog een heleboel mooie dingen. Na 3 dagen van eiland naar eiland gehopt te hebben en genoten van Danila haar ware kooktallenten werd het tijd richting Cartagena te gaan.(200 zeemijl) Vlak voor we willen vertrekken valt de wind compleet weg en meld de capitein dat als het zo blijft de reis een stuk langer gaat duren. al motorend varen we toch maar die kant op. Erg teleurgesteld omdat ik mij zeer verheugd had om een keer op zee te zeilen in plaats van al die tochtjes op het Ketelmeer. (is ook leuk hoor!) Als de nacht val word iedereen ingedeeld in nachtshifts. Ik krijg de shift die begint om 5.30 net als de zon op komt. zodra ik door mijn Australische reisgenoot word wakkergemaakt loop ik al schommelend naar boven waar ik probeer mijn ochtend sigatetje op te steken. Terwijl de zon achter mij opkomt hoor ik plotseling een hoop geplons vanaf het voordek. Snel loop ik er naartoe en ik word getrakteerd op een twintigtal springende dolfijnen voor de boeg van de bood. Helemaal voor mij alleen, geweldig!! Dit zijn de momenten waarvoor ik het doe!
In de loop van de dag steekt er een fikse bries op die ons met een snelheid van 8 knopen richting Cartagena blaast. Na ongeveer 38 uur zeilen heb ik mijn eerste grote oversteek achter de rug. Ik hoop dat er nog vele zullen volgen!
Nu zitten in mijn nieuwe hostel Mamallena in Cartagena, Colombia waar we waarschijnlijk een nacht of 2 blijven om verder naar het zuiden te trekken. Waarheen weet ik nog niet precies maar ik kan in ieder geval melden dat het tot nu toe erg goed met ons gaat en het een geweldig avontuur is!
Hasta la vista! Wouter
PS: foto s volgen nog!
-
29 April 2014 - 08:00
Dineke Zoet-Veenstra:
Hoi Wouter en Zus,
Wat een fantastisch verhaal.
Een belevenis moet het toch zijn zo rond te trekken.
Kijken waar je terecht komt lijkt me erg spannend iedere keer (gaat mij iets te ver) HAHA.
Blijf lekker genieten van al het moois wat jullie nog te zien krijgen, veiligheid boven alles natuurlijk.
Ik kijk al weer uit naar het volgende verslag.
Groetjes, waar jullie ook zijn pas goed op jullie zelf.
Dineke. -
29 April 2014 - 10:06
Erwin:
Heej Wouter en Arianne,
Wat een verhaal lijkt wel op het verhaal van een reisgids super vet man! Dit is echt wat anders dan een mid week Berlijn haha!
Er zijn genoeg jaloerse mensen (waaronder ik)
maar ook ik moet je nog bedanken voor je cadeau! Super vet jammer dat jij mijn go pro niet hebt momemteel, en je bent nu nog maar met je 2e land bezig dus nog genoeg te zien!
Maar kijk uut! Blijf veilig en geniet ervan
tot na de zomer! Groetjes! -
29 April 2014 - 10:27
Kim:
Hey wouter!
Super gaaf om te lezen lijkt bijna niet waar joh! En ben idd benieuwd naar de foto's . Heel veel plezier nog en Gods zegen op de weg die jullie nog gaan!
Groetjes Kim! -
29 April 2014 - 11:59
Christiaan:
Kerel!!!
Wat een geweldig avontuur zo.
Ik zit met open mond te kijken naar welke mooie dingen jij nu al meegemaakt hebt.
Ik zag al een filmpje met dolfijnen langs komen.
Denk dat het een keigafe ervaring was zo met die mooie beestjes:)
Ik wens jou en arianne een super mooie reis toe!
Rustig aan doen vriend!
-
29 April 2014 - 18:45
Marc:
Joooo Wouter!
Geniaal om te lezen dit man! Stik jaloers natuurlijk :p
Echt tof dat je in zo'n korte tijd al zo veel mee gemaakt hebt. Moet je voorstellen wat je nog wel niet gaat mee maken haha.
Geniet er van en wees dankbaar dat je dit mee mag maken ;)
Zegen en Groet -
29 April 2014 - 20:50
Jannie Kattenberg:
Hoi lieve wouter en arianne,
Fijn wat van jullie te horen, jullie genieten wel he!
Gelukkig spreken we elkaar op de app.
Doe voorzichtig hoor.
Heel veel liefs van Pa en Ma. -
30 April 2014 - 00:06
Dianne :
Haaai liefje en lieve schoonzus!
Waaauw hoe jij dit verteld is echt geweldig!
Vind het super leuk om het te lezen en je verteld het echt net alsof je erbij staat!
Ben stiekem best wel heel erg jaloers op jullie!
Supe leuke dingen heb je allemaal al meegemaakt en ik hoop echt dat je droom uit komt!
Maar de volgende keer ga ik met je mee hoor haha!
Doe voorzichtig en pas goed op je zus!
Hahaha moest zo lachen om dat stukje van die billen van die dikke negerinnen!
Dat gebeurd in Nederland ook nog wel eens namelijk hahaa maar daar let ik dan natuurlijk weer op -
30 April 2014 - 20:07
Rina En Arie:
Haai luitjes!
Wat een geweldige ervaring ik wordt er helemaal jaloers van!
Wat een unieke ervaring doen jullie op met deze reis!
En dan ben je pas twee weken onderweg haha! Jullie komen nooit meer terug volgens mij haha.
Geniet met volle teugen en doe voorzichtig!
Veel liefs je schoonouders! -
05 Mei 2014 - 22:36
Twan:
Hey wouterboy en arianne,
Fijn om te lezen dat het backpacken goed bevalt en dat je merkt waar je het voor doet!
Ik hoop dat julie nog veel meer mooie herrineringen gaan opdoen en je reisdroom uitkomt.
Pas goed op elkaar!
Gr. Twan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley